Περιήγηση στο Ιβάρι και στα Παρατηρητήρια (Λιμνοθάλασσα Αι-Γιωργιού Βίγλας)
Είναι μια ανοιξιάτικη μέρα, καταγάλανος ουρανός και ολοφώτιστος ήλιος. Είμαστε μια παρέα η οποία αναζητά τις φυσικές ομορφιές, τον περίπατο και τις οσμές της φύσης.
Αποφασίζουμε να πάμε στο Ιβάρι και στα Παρατηρητήρια. Δεν είναι μακριά, λίγο έξω από το χωριό, γύρω στα δύο χιλιόμετρα.
Αφετηρία μας η πλατεία. Παίρνουμε το δρόμο προς το μοναστήρι Παναγίας Ροδιάς. Τριακόσια μέτρα από το χωριό, στα αριστερά μας είναι η ΄΄λάκα΄΄.( Η λάκα των παιδικών μας χρόνων, το γήπεδο με το χορτάρι όπου εκεί σχεδόν κάθε μέρα μαζευόμασταν για να παίξουμε μπάλα. Αντιλαλούσαν παντού σε όλο το χώρο οι φωνές μας. Τρέχαμε, κουραζόμασταν κι ιδρώναμε. Από τη μια πλευρά τη βόρεια να βλέπεις το Μαυροβούνιο με την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, από την άλλη τη δυτική να βλέπεις τη θάλασσα, από την άλλη την ανατολική τα σπίτια του χωριού και από την νότια τη Σαλαώρα.
Όσες φορές δεν παίζαμε μπάλα, πλατσουρίζαμε στα νερά της θάλασσας. Άλλες πάλι φορές μαζεύαμε αχιβάδια τα ανοίγαμε και ρουφούσαμε το εσωτερικό τους. Τα καβούρια που μπλέκονταν στα πόδια μας τα περικλείαμε σε χωμάτινα φράγματα μα αυτά πάντα μας ξέφευγαν και τραβούσαν για τα βαθιά. Λίγο πιο βαθιά ήταν τα νησάκια, που και εκεί φτάναμε και ξαπλώναμε στο γρασίδι και μετά ξαναγυρνούσαμε πίσω).
Προσπερνούμε το χώρο, ακολουθούμε το δρόμο, στρίβουμε δεξιά και μετά αριστερά. Κατόπιν τραβάμε ευθεία. Στα δεξιά μας το βουνό, στα αριστερά μας η λιμνοθάλασσα. Πλήθος πουλιών μας συντροφεύει. Τα αγριολούλουδα δείχνουν την ομορφιά τους. Η μυρωδιά του ιωδίου ανακατεμένη με αυτές των λουλουδιών έρχεται στα ρουθούνια μας. Προχωράμε. Κοντοστεκόμαστε στο εκκλησάκι στην άκρη του δρόμου, πεντακόσια μέτρα από το χωριό. Ανάβουμε το καντήλι ενώ απολαμβάνουμε τη γαλήνια θάλασσα, τα αγριοπούλια που βουτούν στα νερά και τα μικρά μοσχάρια που αναζητούν τη μάνα τους για να βυζάξουν.
Συνεχίζουμε. Δεν υπάρχει βήμα που να μην το χαιρόμαστε. Η διαδρομή είναι δίπλα στην Λιμνοθάλασσα. Εδώ παλιότερα οι χωριανοί έριχναν τα παραγάδια για να πιάσουν χέλια, αλλά και κυνηγούσαν τις λούφες και τις αγριόπαπιες. Τώρα όλα αυτά έχουν απαγορευτεί και είναι προστατευμένη ζώνη.
Χωρίς να το καταλάβουμε φτάνουμε στην ΄΄βρύση την τρανή΄΄. Έτσι την λέγαμε από παλιά. Προτού γίνει ο δρόμος, η βρύση ήταν χειμώνα-καλοκαίρι ενεργή. Εκεί ξεδιψούσαν οι διαβάτες, οι προσκυνητές του μοναστηριού, οι τσοπάνηδες που είχαν τα ζώα τους στο βουνό, οι ψαράδες που γύρναγαν από το πέλαγος κι εμείς που σαν παιδιά γυρνούσαμε όλο τον τόπο.
Σήμερα τρέχει μόνο το χειμώνα μιας που κανένας δεν έχει ενδιαφερθεί για να την αναδείξει.
Ο δρόμος έχει συντομεύσει τη διαδρομή. Μετά από κάμποσα μέτρα στρίβουμε αριστερά και τραβάμε στο παλιό ανάχωμα για το Ιβάρι. Το παλιό ανάχωμα που χωρίζει τη λιμνοθάλασσα Αι –Γιωργιού από τη λιμνοθάλασσα Ροδιάς, σήμερα είναι ένας δρόμος στρωμένος με χαλίκι. Η διαδρομή ανάμεσα στις δύο λιμνοθάλασσες είναι εξαίσια. Εδώ αναπνέεις μόνο Ιώδιο. Το ελαφρύ αεράκι μας χαιδεύει τα πρόσωπα. Πίσω μας είναι το βουνό, μπροστά μας το Ιβάρι με την ψαροκαλύβα. Μια καλύβα που σήμερα προσφέρει όλες τις σύγχρονες ανέσεις σε αυτούς που διαβιούν κι εκμεταλλεύονται το Ιβάρι. Θυμάμαι τότε παλιά που η ψαροκαλύβα ήταν φτιαγμένη από ψαθιά, και το νερό όταν φούσκωνε η θάλασσα έμπαινε μέσα. Σήμερα καμία σχέση με παλιά. Είναι μια σύγχρονη ξύλινη κατασκευή με ρεύμα, νερό, θέρμανση κ.α.
Εκεί δίπλα είναι κατασκευασμένο και το 1ο Παρατηρητήριο πουλιών για τους λάτρεις της παρατήρησης της ορνιθοπανίδας των λιμνοθαλασσών. Η θέα από το παρατηρητήριο είναι φανταστική, είναι μοναδική. Το μάτι χάνεται στη μαγεία των οικοσυστημάτων των λιμνοθαλασσών του Αμβρακικού. Από τη μια πλευρά (νότια) βλέπεις το 2ο Παρατηρητήριο (στο τελείωμα του αναχώματος που μας οδήγησε στο Ιβάρι και την καλύβα), την περιοχή ΄΄Αι-Γιώργης Βίγλας΄΄ και στο βάθος τη Σαλαώρα. Από την άλλη πλευρά (δυτική) βλέπεις τις ακτές της Πρέβεζας, το λόφο Αγίας Αικατερίνης Στρογγυλής και λίγο αριστερά το 3ο Παρατηρητήριο μαζί με την Αγία Άννα και το Ιβάρι της λιμνοθάλασσας Κωνστάντιο. Προς την πλευρά του βουνού (βόρεια) διακρίνουμε, αριστερά το μοναστήρι της Παναγίας Ροδιάς Βίγλας, αριστερότερα τη Σπηλιά του Αι-Βλάση, ενώ δεξιά του βουνού (προς ανατολάς) στους πρόποδες αυτού, το χωριό μας τη Βίγλα.
Εκεί στο Ιβάρι βλέπουμε εγκλωβισμένα τα ψάρια και τα χέλια που τρέφονται και μεγαλώνουν εντός της λιμνοθάλασσας Αι-Γιωργιού. Είναι εύκολα με την απόχη να τα πιάσεις έτσι που είναι κλεισμένα στο περίφραχτο Ιβάρι. Η κατασκευή είναι παρόμοια με αυτή που έφτιαχναν οι Ιβαράδες πριν πολλές δεκαετίες.
Ο φωτογραφικός φακός του Κούτα Χρ. Κων/νου αποθανατίζει κάμποσες στιγμές.
Κουρασμένοι αλλά γεμάτοι χαρά παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Περιηγηθήκαμε στον τόπο μας, θυμηθήκαμε , αναπολήσαμε, αποκτήσαμε νέες εμπειρίες, οσμιστήκαμε μέρους του Αμβρακικού. Σίγουρα θα το επαναλάβουμε.
Κλέαρχος Ν. Ευστρατίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου