Μοναστήρι Παναγίας Ροδιάς Βίγλας (Αμβρακικού- Άρτας)

Μοναστήρι Παναγίας Ροδιάς Βίγλας
(εορτή 15 Αυγούστου, Κοιμήσεως της Θεοτόκου)

Μετά τη Βίγλα, μέσα από μια μοναδική διαδρομή δίπλα στις λιμνοθάλασσες (στα σπάνια είδη πουλιών) και στους πρόποδες του Μαυροβουνίου (με την απαράμιλλη χλωρίδα και πανίδα), συναντούμε το μοναστήρι της Παναγίας Ροδιάς.

Το μοναστήρι, από ότι αναφέρουν εκκλησιαστικά βιβλία, πρωτοκτίστηκε και χρονολογείται από τον 8ο αι. μΧ. Είναι αφιερωμένο στην κοίμηση της Θεοτόκου. (Για τα τελευταία χρόνια της ζωής της Παναγίας υπάρχουν μόνο παραδόσεις. Σύμφωνα με ορισμένες από αυτές, η Παναγία πέθανε στην Ιερουσαλήμ, όπου φαίνεται ότι υπάρχει και ο τάφος της στη Γεσθημανή, ενώ σύμφωνα με άλλες στην Έφεσο , όπου υπήρχε και ο αρχαιότερος αφιερωμένος σε αυτήν ναός)

Υπέστη όμως στα κατοπινά χρόνια αρκετές καταστροφές, με αποτέλεσμα να μην διασωθεί η αρχική του μορφή. Τη σημερινή του μορφή, την έλαβε πιθανώς τον 16ο-17ο αι. μΧ. Αρκετές διηγήσεις γερόντων αναφέρουν ότι τα χρόνια της σκλαβιάς η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε στη θέση όπου υπάρχει εικόνισμα κοντά στο σημερινό ναό. Χριστιανοί της εποχής εκείνης την έφεραν στο χωριό, μα η εικόνα την άλλη μέρα το πρωί βρέθηκε ξανά στην ίδια θέση. Ήθελε να βρίσκεται μακριά από τους άπιστους κατακτητές.Τότε αποφασίστηκε να χτιστεί περικαλλής ναός στη θέση που είναι σήμερα, ενώ στη θέση που βρέθηκε η εικόνα χτίστηκε εικόνισμα καθότι δεν μπορούσε να χτιστεί ναός που να βρέχεται από τα νερά της λιμνοθάλασσας)

Από την εποχή της Τουρκοκρατίας η περιουσία του μοναστηριού ήταν τεράστια. Τεράστια ήταν και η συμβολή του στην προστασία των χριστιανών από τους τούρκους και τους φοροεισπράκτορες τους.Ακόμη και σήμερα στη δικαιοδοσία του μοναστηριού ανήκουν οι λιμνοθάλασσες Ροδιάς, Αι-Γιωργιού, Κωνστάντιο και Μοναστηριού.

Κάθε χρόνο χιλιάδες επισκεπτών συρρέουν για να προσκυνήσουν την παραμονή (14 Αυγ) του Δεκαπενταύγουστου και την παραμονή (23 Αυγ) των εννιάμερων.

Λαμβάνει χώρα Μέγας Εσπερινός με πολλές Αρτοκλασίες και Θεία Λειτουργία μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. Πριν από μια δεκαετία η Θ. Λειτουργία λάμβανε χώρα τις μεταμεσονύκτιες ώρες.

Το γεγονός αυτό οδηγούσε πολλούς προσκυνητές να έχουν μαζί τους σκεπάσματα, για να διανυκτερεύσουν στον πλακόστρωτο περίβολο του μοναστηριού και γύρω από την εκκλησία. Και ήταν πάρα πολλοί αυτοί που είχαν τάμα για να συντροφέψουν την Παναγία στο τελευταίο της ταξίδι. Ο χώρος μέσα κι έξω από την εκκλησία ήταν γεμάτος. Δεν υπήρχε σπιθαμή εδάφους ελεύθερο.

Η θέση του μοναστηριού (4 χλμ από τη Βίγλα) είναι απάνεμη και μοναδική. Βρίσκεται κάτω από απότομους ορθωμένους βράχους και συνάμα βρέχεται από τα νερά της λιμνοθάλασσας Ροδιάς, ( και το μικρό λιμανάκι για όσους έρθουν στο μοναστήρι με τη βάρκα τους).

Το καμπαναριό και ο τρούλος φαίνονται από μακριά. Στον πλακόστρωτο αύλειο
Χώρο υπάρχει πέτρινο διώροφο κτίριο που παλιά λειτουργούσε ως κοιτώνας των μοναχών (έως το 1940) ενώ τώρα ως ξενώνας. Επίσης υπάρχει ενεργό πηγάδι παλιάς κατασκευής και σκέπαστρο. Το νερό του πηγαδιού προέρχεται κατά βάση από τις ειδικά διαμορφωμένες υδρορροές στη στέγη του μοναστηριού που καταλήγουν με υπόγειες πέτρινες σωλήνες στο εσωτερικό του.

Σήμερα, ένας ακόμη δρόμος οδηγεί στο μοναστήρι. Είναι ο δρόμος από τη Στρογγυλή.

Το μοναστήρι είτε το έχεις επισκεφθεί μία φορά, είτε καθόλου σε καλεί να το επισκεφθείς. Να γαληνέψεις, να αισθανθείς θρησκευτική ευλάβεια και να προσευχηθείς.



Ευστρατίου Όλγα
Τοπική σύμβουλος ΔΔ ΒΙΓΛΑΣ.